Rumunia jest krajem o bardzo zróżnicowanym terytorium pod względem jego ukształtowania. Niewątpliwą atrakcją turystyczną są przepiękne pasma górskie, które można zobaczyć. Zachwycające widoki są możliwe idąc szlakami po wzgórzach i dolinach tychże gór. Jednym z takich pasm są Góry Fogaraskie. To w ich paśmie znajduje się najwyższy szczyt tego kraju, Moldoveanu liczący 2.544 m n.p.m., a także nieco niższe szyty Negoiu (2.535 m n.p.m.) i Viștea Mare liczący 2.527 m n.p.m.

Góry Fogaraskie nazywane potocznie Fogarasze lub Fagarasze to najwyższe pasmo górskie Karpat Południowych, a także w całej Rumunii. W okolicach Negoiu oraz w centralnej części pasma Góry Fogaraskie zamieniają się w bardziej skalisty masyw, więc idąc grzbietami szlak turystyczny znacznie zwiększa stopień trudności. Przede wszystkim pojawiają się trudności techniczne oraz ekspozycja niebezpieczeństwa, a trasę można porównać do Orlej Perci w Tatrach. Część szlaku nazwano nawet „Trzy kroki do śmierci”. Biegnie on główną granią przez grań Custura Arpaşului w stronę jeziora Capra. Trudna jest także droga prowadząca na Negoiu, jednak najtrudniejszy jest odcinek to grań Custura Sărății między Serbotą a przełęczą Șaua Cleopatrei. Na grani tej zamontowano kilkanaście metrów stalowych linek poręczowych, natomiast na pozostałej części nie ma już żadnych pomocy.
W Górach Fogaraskich panuje dość surowy klimat, więc wspinaczka i wędrówka po górach to spore wyzwanie, zwłaszcza w sezonie zimowym. Pierwszymi ludźmi, którym udało się przejść zimą przez główną grań tychże gór, obejmującą 6 głównych szczytów znajdujących się powyżej 2500 m n.p.m., 30 szczytów powyżej 2.300 m n.p.m. dokonali niemieccy i czechosłowaccy alpiniści w lutym 1972 roku. Było ich 8: Fritz Bender, Ivan Dieška, Gustav Ginzel, Dieter List, Zdeněk Lukeš, František Pulpan, Jan Šváb i Václav Širl.
Góry Fogaraskie liczą około 2 tysięcy metrów powierzchni. Od zachodu graniczą z pasmem Lotru przez Przełom Czerwonej Wieży i dolinę Aluty. Północne zbocza gór spadają do Kotliny Fogaraskiej. Od północnego wschodu góry spotykają się z masywem Țaga, a od wschodu z pasmami Piatra Craiului i Iezer-Papușa. Obniżenie tektoniczne Culoarul Loviștei oddziela na południu góry od pasma Cozia.
W Górach Fogaraskich znajduje się kilkanaście schronisk. Turyści muszą jednak wiedzieć, że te schroniska położone są dość nisko, bo na wysokości ok 1500 m n.p.m. Zatem kolejne 1000 m to już samotna podróż. Wyjątkiem jest schronisko na wysokości 2.136 m n.p.m. o nazwie „Podragu”, a także schroniska i hotele przy jeziorze Bâlea (2034 m n.p.m.). Leci tamtędy powstała w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia Szosa Transfogaraska. Na szlakach można także natknąć się na tak zwane refugi, czyli niewielkie schrony dla turystów. Jednak są one dość małe, na maksymalnie 12 osób. Najlepiej więc wybrać się z własnym sprzętem biwakowym.